انجامِ بیسرانجامی

انجامِ بیسرانجامی

 

چشمهایت میکاوند ژرفای روحم را

لبانت میلرزند

​امّا نمیگویی که دوستم داری

 

نَفسَت گرمای وجودت را با هر بازدم

روی گونهام میریزد

​امّا نمیگویی که دوستم داری

 

لبخندت میشکفد چون شکوفه در بهار

با دیدن من

​امّا نمیگویی که دوستم داری

 

دستانت را حلقه به گردنم

سرت بر سینه ام میگذاری

​امّا نمیگویی که دوستم داری

 

من و تو با فاصلهیی مبهم

این ترانه را میخوانیم

چه بازی زیبایی، چه جدایی پر امیدی

چه تفریح نفس گیری، چه انجام بیسرانجامی

 

لرزان صدایم برایت شعر میخواند

پر از واژگان عاشقانه

​امّا نمیگویم که دوستت دارم

 

گونههایم از بازدمت میسوزد «آخ»

نَفَسَم میگیرد​

​امّا نمیگویم که دوستت دارم

 

وجودم از دیدن لبخندت سرریز میشود از

شورِ پنهانی

​امّا نمیگویم که دوستت دارم

 

آغوشم ازآن توست، تو میدانی

همیشه میزبانت

​امّا نمیگویم که دوستت دارم

 

من و تو با فاصلهیی مبهم

این ترانه را میخوانیم

چه داستان دلانگیزی، چه رسیدنی ناکامل

چه بیماری همه گیری، چه انجام بیسرانجامی

 

پیمان ابدالی

تیر ۱۳۹۲

Cloves

Twenty eight years ago I was making out with my girlfriend in the car (my first car, a dark blue Datsun B210), in the parking-lot of a dance club in Folsom avenue  Sacramento, CA.  There in the heat of passion one thing that made the moment more memorable was the smell of a particular cigarette that filled the atmosphere and what remained a mystery for me for almost a life time (nearly thirty years).  Last night in crowded pub in Prague I smelled the same scent that rejuvenated me in an instance.  And this time, not preoccupied with matters that required full attention, I searched for the source and asked the question stuck in my mind for over a quarter of a century "what is the source of this smell?"  A horsed voiced, oriental looking, Prague film school student with impeccable sense of humor replied with a question "where you in California at any time in your life?"  "Yes, I studied there" bewildered I replied to Dario, the black haired, tall being that had brushed his hair over into his face and his black rimmed prescription glasses.  "Every one that I know who lived in California knows the smell of Clove cigarette" he concluded with a smile handing me a pack of cigarettes that smelled like carefree college days.

Clove cigarettes!!

Thank you Dario, thank you Kaveh (for taking me to the pub).  Later that evening someone asked me if there is any undiscovered matters in my life that prevents me from being content and prepared to die right there and then.  "There are many unsolved issues, but with the smell of cloves in my nostrils I am ready to go...." I said in my usual natural low voice that dissolved in the ambient noise.